ปัญหาที่ยิ่งกว่าความท้าทายและผลกระทบ

เป้าหมายสูงสุดขององค์กรคือ ความยั่งยืน แต่ที่เป็นปัญหาและฉุดรั้งมิให้องค์กรสู่ความยั่งยืนได้นั้นเป็นเพราะ

1. ทุกวันย่อมมีความท้าทายใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต แต่ทีมงานไม่สามารถสร้างการนำตนเองได้ ไม่เล่นเชิงรุก ขาดความมุ่งมั่น มีทัศนคติเชิงลบ เพราะติดอยู่ในกรอบแนวคิดเดิมๆ แคบๆ

2. เวลามีปัญหาเข้ามา แก้ไม่ตก ไปไม่ถูก เพราะมีมุมมองต่อปัญหาในลักษณะเชิงเดี่ยว มองไม่ออกว่าทุกปัญหาคือระบบ
   มันเป็นระบบเชิงซ้อน ระบบซ้อนระบบ ทุกปัญหาจึงเป็นปัญหาเชิงซ้อน ปัญหาซ้อนปัญหา วิกฤตซ้อนวิกฤต

3. ในการหาทางออกของปัญหา คำตอบที่ได้ก็มักอยู่ในมุมมองแคบๆ ขาดความหลากหลาย มักจะเป็นแบบเดิมๆ
   ไม่มีอะไรใหม่ ขาดความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ ขาดนวัตกรรมที่มีคุณค่าเชิงเศรษฐกิจ

4. บ่อยครั้ง ตนรู้สึกขาดความมั่นใจ ขาดความมั่นคงภายใน ภายในรู้สึกหวั่นไหว อ่อนแอ อ่อนไหว เปราะบาง
   เพราะไม่เห็นคุณค่าตนเอง

5. เวลามีเรื่องกดดันเข้ามาเยอะๆ ตนรู้สึกหดหู่ ท้อแท้ ไม่สามารถพลิกฟื้นคืนสภาพตนเองได้

6. บ่อยครั้งควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้ จมอยู่กับเรื่องอดีตเก่าๆ แล้วชอบขุดคุยขึ้นมาหาเรื่องไม่รู้จบ

7. ในการติดต่อสื่อสารก็ไม่เข้าใจกัน ไม่มีใครฟังใคร เพราะมักเอาความคิดตนเองเป็นใหญ่ จะเอาตนเองเป็นศูนย์กลาง
   ไม่เปิดใจกว้างรับฟัง จึงไม่เข้าใจกัน ขาดศรัทธา การทำงานก็ไม่เป็นทีม ทีมงานจึงไม่เข้มแข็ง

8. ตนเป็นผู้นำ แต่ทำไมพูดแล้วไม่มีใครฟัง ไม่มีใครเชื่อ รับปากไปก็เท่านั้น ทำไมทีมงานจึงขาดอารมณ์ร่วม การทำงาน
   ก็ไม่สอดคล้องไปในแนวเดียวกัน ขาดเอกภาพ ไม่เป็นหนึ่งเดียว

9. ที่สำคัญ หลายคนประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ต้องแลกด้วยต้นทุนที่สูงยิ่งในด้านส่วนตัวและครอบครัว
   มีความรู้สึกว่าชีวิตขาดสมดุล ไม่รู้ว่าความสำเร็จในงานที่ได้นั้น มันคุ้มไหม

​

สังคมเปลี่ยนเร็ว แนวโน้มแย่ลง แล้วเราจะรับมืออย่างไรเพื่อพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ไม่มีทางอื่น เราต้องพัฒนาตนเอง
และการพัฒนาดังกล่าวต้องครอบคลุมทุกมิติชีวิตอย่างเป็นองค์รวม